Ontmoeten doe je in de Huiskamer

Begin dit jaar had ik ook zo’n periode, eentje die me steeds weer doet denken aan zo’n geleide meditatie die ik eens heb uitgeprobeerd.

Wat doet die foto hier? Lees verder…

Dat je visualiseert dat je langs het strand loopt, het is vloed en alles wat je nodig hebt is er voor je: de vloed van overvloed. Je voelt je heerlijk, rijk en helemaal verbonden met het leven. Maar dan…. Het wordt eb en alles waar je van genoot lijkt ineens weg te trekken.

Waar net nog water was, zie je nu op het strand van alles en nog wat liggen, dingen die eerst door het water aan je oog waren onttrokken. Wat je ziet is niet bepaald hiep hiep hosanna maar precies datgene wat je het liefst wegstopt, negeert of ontkent, aspecten van jezelf die je nu mag zien, accepteren en integreren. Volgens de geleerden is zoiets helend maar zo voelt het absoluut niet: weg met dat vervloekte eb en laat komen die vloed!

Begin dit jaar had ik dus ook zo’n periode die meestal, net zoals in de meditatie, volgt op een periode van drukte waarin van alles en nog wat gebeurt. Ontmoetingen, samenwerking en wijkinitiatieven die weer leiden tot inspirerende verhalen daarover zie op hun beurt weer nieuwe ontmoetingen, samenwerking en wijkinitiatieven doen ontsteken.

Maar dan wordt het eb en lijkt al dat moois ineens verdwenen. Afspraken gaan om tal van redenen ineens niet door, e-mails worden niet meer beantwoord of worden helemaal verkeerd begrepen en wijkinitiatieven zitten ineens vast of snakken naar een nieuwe richting die nog verborgen is in een dikke mist.

En dat is nog niet het ergste maar dan ga je twijfelen aan jezelf: misschien heb ik iets verkeerd gedaan, misschien moet ik harder werken, of misschien toch overal mee stoppen en iets heel anders gaan doen maar wat dan?

Ik herken dit soort perioden inmiddels wel want ze doen zich regelmatig voor, net zoals eb en vloed elkaar voortdurend afwisselen en de natuur niet permanent in de zomerstand verkeert maar ook herfst, winter en lente kent.

Een remedie of shortcut om zo’n periode even versneld door te spoelen ken ik niet, is er ook niet. Op dit moment heb ik hier zelfs extreem veel vrede mee want live, terwijl ik dit blog, zit ik in ‘de Huiskamer’ op Zuiderhout in mijn wijk Oosterheide.

Live bloggen in de Huiskamer

Om mij heen bijzonder goed gezelschap. Leo de Jager die ook blogt maar geen laptop bij zich heeft om even een blogje te tikken maar ondertussen wel geweldige foto’s maakt. Walther Ligtvoet die sinds een half jaar blogt en zichzelf daarmee als een raket gelanceerd heeft als blogger van verhalen, gedichten en podcasts. Oosterheide promotor Eugene Springer die vast nog wel eens t-shirts gaat verkopen met het opschrift ‘Oosterheide rocks’. En Annemiek Eggermont die ook een blog heeft maar hier heel authentiek lekker met een schetsblok zit in plaats van een laptop.

De ‘Huiskamer’ dus, de plek om even te zijn als je gezelschap nodig hebt, bijvoorbeeld omdat het leven aanvoelt als eb. De plek om even niks te hoeven van jezelf of van een ander, een gezellige plek ook, precies de plek die we in Oosterheide nog niet hadden en nu al niet meer kunnen missen.

Deze blog gaat niet over meditaties, eb en vloed, ups en downs of vallen en opstaan. Deze blog gaat over het wezenlijke belang van ontmoetingsplaatsen in de wijk, plekken waar mensen elkaar toevallig of met opzet kunnen ontmoeten.

Zonder ontmoetingen wordt ons lijf ziek, zonder ontmoetingsplekken wordt onze wijk ziek. Ontmoetingen hebben enorme helende power en voor heling is een plek nodig: een ontmoetingsplek.

De andere blogjes die vanochtend in de Huiskamer zijn ontstaan lees je hier: